بارش باران توسط هوش مصنوعی در امارات، یکی از نوآورانه ترین راهکارهایی است که این کشور برای مقابله با کمبود آب اتخاذ کرده است. امارات متحده عربی، کشوری که به واسطه ذخایر عظیم نفتی به یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان تبدیل شده، همواره با چالشی اساسی مواجه بوده است: کمبود آب. این کشور که عمدتا از بیابان تشکیل شده، سالانه تنها حدود ۱۰۰ میلی‌متر بارندگی دریافت می‌کند. گرمای سوزان تابستان، رشد سریع شهرها و افزایش جمعیت عمدتا مهاجر نیاز به منابع آبی پایدار را بیش از پیش ضروری کرده است.
در طول دهه‌های اخیر، امارات میلیاردها دلار برای مقابله با خشکسالی و تامین آب سرمایه گذاری کرده است. از تاسیس کارخانه‌های عظیم آب‌شیرین‌کن گرفته تا مدیریت منابع آب زیرزمینی و احداث سدها، همه نشان از این تلاش‌ها دارند. اما یکی از نوآورانه ترین راهکارهایی که امارات بر آن تمرکز کرده، فناوری بارور سازی ابرها با استفاده از هوش مصنوعی است.
فناوری بارورسازی ابرها: از آزمایش‌های اولیه تا ورود هوش مصنوعی
بارورسازی ابرها روشی است که از سال‌ها پیش در کشورهای مختلف جهان، از جمله ایالات متحده و چین، برای افزایش میزان بارش به کار گرفته شده است. در این روش، مواد خاصی مانند نمک یا یدید نقره با استفاده از هواپیما یا پهپاد در ابرها پخش می‌شوند تا قطرات آب بزرگتر شده و احتمال بارش افزایش یابد.
امارات از دهه ۱۹۹۰ تاکنون، این روش را در مقیاس گسترده اجرا کرده و سالانه صدها پرواز بارور سازی در آسمان این کشور انجام می‌شود. اما مشکل این روش در پیش بینی دقیق زمان و مکان مناسب برای بارور سازی بود. اگر مواد در زمان نامناسب تزریق شوند، ممکن است نه تنها تاثیر مثبتی بر بارش نداشته باشند، بلکه موجب کاهش آن شوند.
در اینجاست که هوش مصنوعی به میدان آمده است. پروژه‌ای سه ساله با بودجه ۱.۵ میلیون دلار که از سوی برنامه تقویت بارش امارات تامین مالی شده، در حال توسعه الگوریتمی پیشرفته است که با تحلیل داده‌های ماهواره‌ای، اطلاعات جوی و تصاویر راداری، بهترین زمان و مکان برای بارورسازی ابرها را پیش بینی می‌کند. این الگوریتم قادر است محل تشکیل ابرهای مناسب برای بارورسازی را تا شش ساعت آینده مشخص کند و میزان موفقیت عملیات را به‌طور محسوسی افزایش دهد.
چالش‌ها و محدودیت‌های فناوری
با وجود امیدهای فراوان، این فناوری همچنان با چالش‌هایی همراه است.
محدودیت نوع ابرها: این روش تنها برای برخی از انواع ابرها مانند کومولوس موثر است و در شرایط جوی نامناسب یا ابرهای خاص، ممکن است کارایی نداشته باشد. اثرات زیست محیطی: گر چه استفاده از نمک به‌عنوان عامل بارور سازی نسبت به مواد شیمیایی دیگر کم خطرتر است، اما نگرانی‌هایی درباره اثرات احتمالی آن بر خاک و منابع آب زیرزمینی وجود دارد. عدم قطعیت در میزان تاثیرگذاری: تحقیقات نشان می‌دهند که بارور سازی ابرها می‌تواند میزان بارش را حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد افزایش دهد، اما همچنان میزان اثربخشی این روش در شرایط مختلف آب و هوایی جای بحث دارد.
راهکاری پایدار یا مداخله‌ای موقت؟
امارات برای تامین آب، همچنان به آب شیرین کن‌ها وابسته است و حدود ۱۴ درصد از آب شیرین شده جهان را تولید می‌کند. این کشور در عین حال از روش‌های سنتی مانند برگزاری نماز استسقاء نیز استفاده کرده و سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای را در زمینه تحقیق و توسعه بارورسازی ابرها انجام داده است.
پرسش اساسی این است که آیا این فناوری می‌تواند به‌عنوان یک راه‌حل پایدار برای بحران آب در خاورمیانه مطرح شود یا تنها یک راهکار موقت است؟ بسیاری از کارشناسان معتقدند که بارور سازی ابرها به تنهایی نمی‌تواند نیازهای آبی کشورهایی مانند امارات را تامین کند، بلکه باید در کنار سایر روش‌های پایدار مدیریت آب قرار گیرد.
در نهایت، آنچه مسلم است این است که امارات با ترکیب فناوری‌های نوین مانند هوش مصنوعی و مدل‌های پیشرفته پیش بینی آب و هوا، در حال برداشتن گامی جسورانه برای مقابله با بحران آب است. با ادامه این مسیر، ممکن است روزی فرا برسد که دیدن باران در خیابان‌های دبی دیگر یک اتفاق نادر نباشد، بلکه بخشی از زندگی روزمره مردم این کشور شود.
__ تکنو دات مرجع اخبار تکنولوژی __
