تاریخچه کیبورد کامپیوتر
تاریخچه کیبورد کامپیوتر مدرن با وراثت مستقیم از اختراع ماشین تحریر آغاز می‌شود. کریستوفر لاتهام شولز بود که در سال ۱۸۶۸ اولین ماشین تحریر عملی مدرن را به ثبت رساند. کمی بعد، در سال ۱۸۷۷، شرکت رمینگتون شروع به بازاریابی انبوه اولین ماشین‌های تحریر کرد. پس از یک سری توسعه‌های تکنولوژیکی، ماشین تحریر به تدریج به کیبورد استاندارد کامپیوتری که امروزه انگشتان شما آن را می‌شناسند، تکامل یافت.
کیبوردهای امروزی برای کامپیوتر خیلی پیچیده‌تر، کامپکت‌تر و با کیفیت‌تر هستند برای مثال صفحه‌کلید‌های امروزی دارای نورپردازی RGB، سوییچ‌های متفاوت بر اساس هر سلیقه و دیگر امکانات هستند که شما می‌توانید بین آن‌ها انتخاب کنید.
کیبورد QWERTY
دربارهٔ چگونگی پیدایش چیدمان کیبورد QWERTY افسانه‌های بسیاری وجود دارد که در سال ۱۸۷۸ توسط شولز و شریکش جیمز دانسمور به ثبت رسید. قانع‌کننده‌ترین توضیح این است که شولز این چیدمان را برای غلبه بر محدودیت‌های فیزیکی فناوری مکانیکی آن زمان توسعه داد. تایپیست‌های اولیه کلیدی را فشار می‌دادند که به نوبه خود، یک چکش فلزی را هل می‌داد که در یک قوس بالا می‌رفت و با ضربه زدن به یک روبان جوهردار، علامتی روی کاغذ ایجاد می‌کرد و سپس به موقعیت اولیه خود بازمی‌گشت. جدا کردن جفت حروف رایج از گیر کردن مکانیسم جلوگیری می‌کرد.
با پیشرفت فناوری ماشین، چیدمان‌های کیبورد دیگری اختراع شدند که ادعا می‌شد کارآمدتر هستند، از جمله کیبورد دوارک که در سال ۱۹۳۶ به ثبت رسید. اگرچه امروزه کاربران اختصاصی دوارک وجود دارند، اما در مقایسه با کسانی که همچنان از چیدمان اصلی QWERTY استفاده می‌کنند، اقلیت بسیار کمی هستند و این چیدمان همچنان محبوب‌ترین چیدمان کیبورد در دستگاه‌های مختلف در سراسر جهان انگلیسی‌زبان است. پذیرش فعلی QWERTY به این دلیل نسبت داده شده است که این چیدمان به اندازه کافی کارآمد و آشنا است تا مانع از سودآوری تجاری رقبا شود.
پیشرفت‌های اولیه
یکی از اولین پیشرفت‌ها در فناوری کیبورد اختراع دستگاه تله تایپ بود. این فناوری که به تله پرینتر نیز معروف است، از اواسط دهه ۱۸۰۰ وجود داشته و توسط مخترعانی مانند رویال ارل هاوس، دیوید ادوارد هیوز، امیل بودو، دونالد موری، چارلز ال کرام، ادوارد کلینشیمیت و فردریک جی کرید بهبود یافته است. اما به لطف تلاش‌های چارلز کرام بین سال‌های ۱۹۰۷ تا ۱۹۱۰ بود که سیستم تله تایپ برای کاربران روزمره عملی شد.
در دهه ۱۹۳۰، مدل‌های جدید کیبورد معرفی شدند که فناوری ورودی و چاپ ماشین تحریر را با فناوری ارتباطات تلگراف ترکیب می‌کردند. سیستم‌های کارت پانچ نیز با ماشین‌های تحریر ترکیب شدند تا چیزی به نام کیوپانچ ایجاد کنند. این سیستم‌ها پایه ماشین‌های جمع‌کننده اولیه (ماشین حساب‌های اولیه) شدند که از نظر تجاری بسیار موفق بودند. تا سال ۱۹۳۱، آی‌بی‌ام بیش از ۱ میلیون دلار فروش ماشین جمع‌کننده ثبت کرده بود.
فناوری کیوپانچ در طراحی‌های اولین کامپیوترها، از جمله کامپیوتر Eniac در سال ۱۹۴۶ که از یک کارت خوان پانچ به‌عنوان دستگاه ورودی و خروجی خود استفاده می‌کرد، گنجانده شد. در سال ۱۹۴۸، کامپیوتر دیگری به نام کامپیوتر Binac از یک ماشین تحریر کنترل‌شده الکترومکانیکی برای وارد کردن داده‌ها مستقیماً روی نوار مغناطیسی استفاده کرد تا داده‌های کامپیوتری را تغذیه کند و نتایج را چاپ کند. ماشین تحریر برقی نوظهور، ازدواج فناوری بین ماشین تحریر و کامپیوتر را بیشتر بهبود بخشید.
ترمینال نمایش ویدئویی (VDT)
تا سال ۱۹۶۴، انستیتو فناوری ماساچوست، آزمایشگاه‌های بل و جنرال الکتریک با هم همکاری کردند تا یک سیستم کامپیوتری چند کاربره و اشتراک زمانی به نام Multics ایجاد کنند. این سیستم توسعه یک رابط کاربری جدید به نام ترمینال نمایش ویدئویی (VDT) را تشویق کرد که فناوری لوله پرتوی کاتدی مورد استفاده در تلویزیون‌ها را در طراحی ماشین تحریر برقی ادغام می‌کرد.
این امر برای اولین بار به کاربران کامپیوتر اجازه داد تا کاراکترهای متنی را که تایپ می‌کردند روی صفحه نمایش خود ببینند، که باعث ایجاد، ویرایش و حذف دارایی‌های متنی آسان‌تر شد. همچنین برنامه‌نویسی و استفاده از کامپیوتر را آسان‌تر کرد.
پالس‌های الکترونیکی و دستگاه‌های دستی
کیبوردهای اولیه کامپیوتر بر اساس ماشین‌های تله تایپ یا کیوپانچ بودند اما مشکلی وجود داشت: داشتن مراحل الکترومکانیکی بسیار زیاد برای انتقال داده بین کیبورد و کامپیوتر، سرعت کار را به میزان قابل توجهی کاهش می‌داد. با فناوری VDT و کیبوردهای برقی، کلیدها اکنون می‌توانستند پالس‌های الکترونیکی را مستقیماً به کامپیوتر ارسال کنند و در زمان صرفه‌جویی کنند. در اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰، تمام کامپیوترها از کیبوردهای الکترونیکی و VDT استفاده می‌کردند.
در دهه ۱۹۹۰، دستگاه‌های دستی که رایانه‌های همراه را معرفی می‌کردند، در دسترس مصرف‌کنندگان قرار گرفت. اولین دستگاه دستی HP95LX بود که در سال ۱۹۹۱ توسط Hewlett-Packard منتشر شد. این دستگاه دارای فرمت صدفی لولادار بود که به اندازه کافی کوچک بود تا در دست جا شود. اگرچه هنوز به عنوان چنین دستگاهی طبقه‌بندی نشده بود، اما HP95LX اولین دستیار دیجیتال شخصی (PDA) بود. این دستگاه دارای یک کیبورد QWERTY کوچک برای ورود متن بود، اگرچه تایپ لمسی به دلیل اندازه کوچک آن عملاً غیرممکن بود.
قلم قدرتمندتر از کیبورد نیست
با شروع افزودن دسترسی به وب و ایمیل، پردازشگر متن، صفحات گسترده، برنامه‌های شخصی و سایر برنامه‌های دسکتاپ به PDAها، ورودی قلم معرفی شد. اولین دستگاه‌های ورودی قلم در اوایل دهه ۱۹۹۰ ساخته شدند، اما فناوری تشخیص دست‌خط به اندازه کافی قوی نبود که موثر باشد. کیبوردها متن قابل خواندن توسط ماشین (ASCII) تولید می‌کنند که یک ویژگی ضروری برای نمایه سازی و جستجو توسط فناوری مبتنی بر کاراکتر معاصر است. بدون تشخیص کاراکتر، دست‌خط «جوهر دیجیتال» تولید می‌کند که برای برخی از برنامه‌ها کار می‌کند اما برای ذخیره ورودی به حافظه بیشتری نیاز دارد و قابل خواندن توسط ماشین نیست. در نهایت، بیشتر PDAهای اولیه (GRiDPaD، Momenta، Poqet، PenPad) از نظر تجاری موفق نبودند.
پروژه Newton اپل در سال ۱۹۹۳ گران بود و تشخیص دست‌خط آن به ویژه ضعیف بود. گلدبرگ و ریچاردسون، دو محقق در زیراکس در پالو آلتو، یک سیستم ساده شده از سکته‌های قلم به نام «Unistrokes» اختراع کردند، نوعی خلاصه نویسی که هر حرف از الفبای انگلیسی را به سکته‌های تکی تبدیل می‌کرد که کاربران می‌توانستند وارد دستگاه‌های خود کنند. Palm Pilot که در سال ۱۹۹۶ منتشر شد، یک موفقیت آنی بود و تکنیک Graffiti را معرفی کرد که به الفبای رومی نزدیک‌تر بود و شامل راهی برای وارد کردن حروف بزرگ و کوچک بود. سایر ورودی‌های غیر کیبوردی آن دوره شامل MDTIM منتشر شده توسط Poika Isokoski و Jot معرفی شده توسط مایکروسافت بود.
چرا کیبوردها تا الان وجود دارند
مشکل همه این فناوری‌های کیبورد جایگزین این است که ضبط داده حافظه بیشتری می‌گیرد و نسبت به کیبوردهای دیجیتال دقت کمتری دارد. با افزایش محبوبیت دستگاه‌های موبایل مانند گوشی‌های هوشمند، الگوهای کیبورد با فرمت‌های مختلف مورد آزمایش قرار گرفتند و مسئله این بود که چگونه یک کیبورد به اندازه کافی کوچک برای استفاده دقیق پیدا کنیم.
یک روش نسبتاً محبوب «کیبورد نرم» بود. کیبورد نرم کیبوردی است که دارای نمایشگر بصری با فناوری صفحه نمایش لمسی داخلی است. ورود متن با ضربه زدن روی کلیدها با قلم یا انگشت انجام می‌شود. کیبورد نرم هنگام استفاده نشدن ناپدید می‌شود. طرح‌بندی‌های کیبورد QWERTY بیشتر با کیبوردهای نرم استفاده می‌شوند، اما برخی دیگر مانند کیبوردهای نرم FITALY، Cubon و OPTI و همچنین لیست ساده‌ای از حروف الفبا وجود داشتند.
شست و صدا
با پیشرفت فناوری تشخیص صدا، قابلیت‌های آن به دستگاه‌های دستی کوچک اضافه شده است تا کیبوردهای نرم را تقویت کند، اما جایگزین آن‌ها نشود. طرح‌بندی کیبوردها با پذیرش پیامک که معمولاً از طریق نوعی طرح‌بندی کیبورد نرم QWERTY وارد می‌شود، همچنان در حال تکامل است (اگرچه تلاش‌هایی برای توسعه ورودی تایپ با شست مانند کیبورد KALQ، یک طرح‌بندی تقسیم شده صفحه نمایش موجود به عنوان یک برنامه اندروید وجود داشته است).
