کاهش قیمت قبضها با شناخت ریشههای رفتاری
عادتهای بچگی رو یادتونه؟ ترک کردنشون سخته! یه تحقیق جدید میگه تنظیم ترموستات خونهتون هم ممکنه تحت تاثیر دوران کودکیتون باشه.
یه مقاله جدید با عنوان بامزه «کمتر روشن کن، کمتر بسوز» نشون میده که اکثر آمریکاییها زیاد ترموستات رو پایین نمیارن، با اینکه گرمایش و سرمایش بخش مهمی از قبض انرژی خونه رو تشکیل میدن.
بهجاش، مردم تمایل دارن راه پدر و مادرشون رو ادامه بدن.
یه محقق رفتار سازمانی به اسم «دریتون گرودا» از دانشگاه مِینوث ایرلند و یه روانشناس سازمانی به اسم «پاول هنگز» از دانشگاه مریلند آمریکا میگن: «آدمایی که تو خونههای گرمتر بزرگ شدن، تمایل دارن تو خونههای الانشون هم ترموستات رو بالاتر نگه دارن. این نشون میده که محیطهای دمایی اولیه روی ترجیح دمای فعلی تاثیر دائمی داره.»
امروزه تو آمریکا، انرژی مصرفی خونهها ۲۱ درصد از کل مصرف انرژی این کشور رو تشکیل میده که بیشتر از نصف اون بخاطر گرمایش و سرمایش خونههاست.
با اینکه نصف خونههای آمریکا تو روز خالی هستن، خیلیها هنوزم موقع بیرون رفتن، بخاری یا کولر رو روشن نگه میدارن. بعضی تحقیقات نشون میدن که فقط ۴۲ درصد از صاحبخونههای آمریکایی ترموستات رو پایین میارن تا تو مصرف انرژی و هزینهها صرفهجویی کنن.
این عادتها نه تنها باعث هدر رفتن انرژی میشن بلکه قبضهای خونه رو هم بالا میبرن. و این تحقیق جدید میگه که این ترجیحات ممکنه تو بچگی شکل گرفته باشن.
«گرودا» و «هنگز» مینویسن:
«اینکه بفهمیم چی باعث انتخاب گرمایش و سرمایش مصرفکنندگان میشه، یه راه مهم برای کاهش سوزوندن سوختهای فسیلیه.»
این دو تا محقق با هم روی ۲,۱۲۸ نفر از سراسر آمریکا تحقیق کردن. از شرکتکنندهها پرسیدن که میانگین تنظیم ترموستات زمستونی خونهشون تو بزرگسالی و بچگی چقدر بوده. همچنین از اونا خواستن که میزان احساس نزدیکیشون به محل زندگیشون رو امتیازدهی کنن.
اون شرکتکنندههایی که الان تو منطقههای سردتر زندگی میکنن و تو خونههای گرمتر (۲۶.۶۷ درجه سانتیگراد) بزرگ شدن، تمایل داشتن تو بزرگسالی خونهشون رو گرمتر نگه دارن، نسبت به کسایی که تو خونههای سردتر (۲۱.۱۱ درجه سانتیگراد) بزرگ شدن.
حتی با در نظر گرفتن نژاد، تحصیلات، درآمد خانوار و جابهجایی جغرافیایی، این روند همچنان وجود داشت.
«گرودا» و «هنگز» اشاره میکنن که با اینکه عادتهای بچگی میتونن «عمیقا ریشهدار و تغییرشون سخت باشه»، اما این به این معنی نیست که نمیشه اونا رو ترک کرد.
میزان ارتباط و نزدیکی یه نفر با محل زندگیش، «تاثیر زیادی» روی ارتباط بین مصرف فعلی ترموستات اون فرد و دوران کودکیش داره.
برای مثال، آدمایی که به منطقههای سردتر زمستونی مثل نیویورک رفتن و ارتباط قویای با محل زندگیشون دارن، تمایل دارن ترموستات رو پایینتر نگه دارن، نسبت به کسایی که احساس نمیکنن تو محل زندگیشون جا افتادن.
جای تعجب نیست که مردم تو منطقههای گرمتر، مثل فلوریدا، کمتر از بخاری استفاده میکنن و بیشتر از کولر برای خنک کردن خونهشون تو زمستون استفاده میکنن. اما باز هم، اینکه یه نفر چقدر تو محل زندگیش جا افتاده میتونه تا حدی اون عادت رو کمرنگ کنه.
این روانشناسها اشاره میکنن که «آدمایی که احساس نزدیکی زیادی به محل زندگیشون گزارش کردن، دمای خونه رو بالاتر نگه داشتن، احتمالا بخاطر استفاده محدودتر از کولر.»
این نشون میده که دوست و آشنا میتونن روی مصرف انرژی ما تاثیر بذارن، اما چون هنجارهای محل زندگی به طور مستقیم اندازهگیری نشده، نویسندهها میگن که نتایجشون رو باید با احتیاط تفسیر کرد.
این یافتهها بر اساس گزارشهای خود شرکتکنندههاست که تضمین نمیکنه اونا در مورد تنظیم ترموستات تو بزرگسالی یا بچگی صادق باشن.
«گرودا» و «هنگز» مینویسن:
«بدون درک مکانیسمها و محرکهای روانشناسی زیربنایی رفتار، ما نمیتونیم توضیح بدیم که چرا مصرفکنندههای منطقی لزوماً تلاش نمیکنن تا مصرف انرژیشون رو بهینه کنن.»
تحقیقات آینده باید این محدودیتها رو برطرف کنن و عمیقتر به عوامل فرهنگی که روی نحوه گرم کردن و خنک کردن خونههای مردم تاثیر میگذارن، بپردازن.
این مطالعه تو مجله PLOS Climate منتشر شده.