پیشبینی جدید چت بات های هوش مصنوعی نابودی نسل آینده نزدیک است: واقعیت یا دروغ!
سال هاست که آینده نگران و متخصصات زیادی رویای گفتگو با رایانه های خود را در سر می پرورانند. میزان پیشرفتی در حال حاظر حاصل شده است شگفتانگیز می باشد، این فناوری را با وضعیت هنر در سال ۲۰۰۴ مقایسه کنید. اکنون بشریت میلیاردها دستگاه را در دست دارد و به صورت فعالانه به سؤالات بهترین پاسخهای ممکن را ارائه میدهند. علیرغم تمام وقت، پول و تلاش های انجام شده، پیشبینی جدید چت بات های هوش مصنوعی تمامی روند دنیا را ناامید کننده فرض کردند و نابودی نسل آینده را نزدیک می بینند.
عبارت chatbot به طیف وسیعی از سیستمها از جمله دستیار صوتی، هوش مصنوعی و هر چیز دیگری اشاره دارد. در سال های گذشته، چت کردن با رایانه به معنای تایپ کردن در یک پنجره و تماشای این بود که دستگاه به جای داشتن یک مکالمه واقعی، سعی در شبیه سازی یک مکالمه واقعی بود.
بیان مجدد ورودیهای کاربر بهعنوان یک سؤال، یک ترفند بازاریابی قدیمی ELIZA (1964-1967) بود که به ارتقای این عملکرد کمک کرد. و این تا ربات چت SmarterChild از سال ۲۰۰۱ ادامه داشت. حوزه دیگر این تلاش شامل دیجیتالی کردن سیگنال های آنالوگ با استفاده از موتورهای صوتی به متن بود.
مفاهیم آن کار اولیه در سال ۲۰۱۱ گرد هم آمدند تا سیری را ایجاد کنند، که به طرز ماهرانه ای بر اساس کارهای Nuance ساخته شد و با آیفون ۴S منتشر شد. جف بزوس، بنیانگذار آمازون، پتانسیل سیری را در اوایل تشخیص داد و پروژه داخلی قابل توجهی را برای ایجاد یک رقیب بومی آغاز کرد. الکسا در سال ۲۰۱۴ شروع به کار کرد و در سال های بعد توسط کورتانا و دستیار گوگل معرفی شدند.
هدف از هزینه زیاد برای هوش مصنوعی چیست؟
شاید در مورد هوش مصنوعی، دریافت نتایج جستجوی وب خلاصه شده قطعاً اطلاعات مفید زیادی از این موارد دریافت نمی کنید. زیرا درک بالای این فناوری بسیار وحشتناک است و تقریباً در همه موارد در پردازش ظرافت های گفتار انسان مشکل دارد. طبق داده های داخلی آمازون که توسط بلومبرگ در سال ۲۰۲۱ استناد شده است، تا ۲۵ درصد از مشتریان در هفته اول خرید به طور کامل از دستگاه الکسا خودداری می کنند.
هوشمند کردن این پلتفرمها از نظر مکالمه، یعنی کمک کامل به درک سؤالات و دادن دستورات از طرف کاربر خواهد بود. با این حال، کارهای کوچکی مانند خاموش کردن چراغها قابل انجام است و با سایر وظایف دست و پنجه نرم میکند. کاربران فریب زبان طبیعی را می خورند و معتقدند که سیستم ها از آنچه واقعا هستند پیشرفته تر هستند.
بنابراین، اگر سؤال پیچیدهای را بپرسید، احتمالاً چند جمله اول صفحه ویکیپدیا را دریافت خواهید کرد. این عامل باعث میشود شما اعتمادتان را نسبت به توانایی آنها برای انجام کارهای بیشتر از روشن کردن چراغها یا پخش موسیقی از دست بدهید.
فرض بر این است که تمام مشکلاتی که در حال حاضر با صدا مرتبط است با افزودن هوش مصنوعی مولد به این رابط های زبان طبیعی حل خواهد شد. در واقع، این الگوریتمها در تقلید یک مکالمه طبیعی و تلاش برای برآورده کردن درخواستهای شما ماهرتر خواهند بود. با این حال، وقتی واقعاً به آنچه از طرف مقابل بیرون میآید نگاه میکنید، غالباً کاملاً مزخرف است. این سیستمها فقط میتوانند به تعاملات سطحی اشاره کنند و قادر به انجام کارهای پیچیده تر نیستند.
نظریه های موجود در مورد پیشبینی جدید چت بات های هوش مصنوعی
طبیعتاً، حامیان این فناوری به این نکته اشاره خواهند کرد که این تکنولوژی هنوز در مراحل ابتدایی خود می باشد و همانطور که سام آلتمن، مدیر عامل OpenAI اخیراً اظهار داشت، هنوز به میلیاردها میلیون دلار دیگر در تحقیق و توسعه تراشه نیاز است. با این حال، این چند دهه پیشرفت و میلیاردها دلاری را که قبلاً برای رسیدن به وضعیت فعلی ما خرج شده بود، ناچیز می کند.
اما مشکل فراتر از پول یا تراشه است، نیویورک تایمز سال گذشته فاش کرد که تا سال ۲۰۲۷، میزان توان مورد نیاز برای هوش مصنوعی به تنهایی ممکن است به ۱۳۴ تراوات ساعت در سال افزایش یابد. با توجه به نیاز مبرم به کاهش مصرف برق و بهبود بهره وری، این خبر خوبی برای سیاره ما یا برای آینده توسعه آن نیست.
حتی پس از ۲۰ سال توسعه، چت ربات ها هنوز هم پیشرفت آنچنانی نداشتهاند. در ابتدا مسئله این بود که آنها نمیدانستند ما چه میخواهیم، اما حتی اگر حل شود، آیا از آنها استقبال میکنیم؟ در نهایت، مسئله اساسی هنوز وجود دارد: ما به این پلتفرمها اعتماد نداریم زیرا معتقدیم نمیتوانند درخواستهای ما را انجام دهند.
به عنوان مثال برای پیشبینی جدید چت بات های هوش مصنوعی، کامپیوتر از Star Trek: The Next Generation یکی از نمادینترین نمونههای موجود بود و بسیاری از منتقدان آن را یک نمونه مشابه می دانند. حتی هنوز، دستیار صوتی که به نظر می رسد دارای نوعی هوش عمومی است، برای اداره کشتی این فناوری به تنهایی قابل اعتماد نیست. هر بخش هنوز نیازمند یک نظاره گر است تا دستورات لازم را انجام دهد تا فرآیند کامل انجام شود. حتی در آینده ای پیشرفته از نظر تکنولوژی که در آن نیازی به کالاهای مادی نیست، انسان ها همچنان خواهان کنترل هستند.