نقاشی معروف شب پرستاره اثر ونسان ون گوگ، دارای ویژگی‌های حیرت‌انگیزی است که نشان‌دهنده دقت فوق‌العاده‌ای در نمایش پدیده‌های فیزیکی است.
نقاشی شب پرستاره ون گوگ که در سال ۱۸۸۹ توسط نقاش بزرگ هلندی خلق شده، نه تنها از لحاظ زیبایی بصری مورد تحسین قرار می‌گیرد، بلکه به نظر می‌رسد که چرخش‌های آسمان آن به شکل دقیقی از اصول فیزیکی حرکت سیالات و تلاطم جوی پیروی می‌کند. بررسی‌های جدید علمی این موضوع را تایید کرده و نشان می‌دهند که ضربات قلم‌موی ون گوگ در این شاهکار به‌طور شگفت‌انگیزی با دینامیک سیالات موجود در جو زمین و حتی شاید کیهان، همخوانی دارد.
ویژگی‌های فیزیکی نقاشی شب پرستاره ون گوگ
به گفته‌ی یانگ شیانگ هوانگ، فیزیکدانی از دانشگاه شیامن در چین، نقاشی شب پرستاره ون گوگ نشانگر درک عمیق و شهودی از پدیده‌های طبیعی است. او اضافه می‌کند که دقت ون گوگ در به تصویر کشیدن تلاطم می‌تواند نتیجه مطالعه دقیق حرکت ابرها و جریان‌های جوی باشد یا حتی ممکن است هنرمند به طور ذاتی توانایی نمایش این پویایی‌ها را داشته است.
جوی زمین به طور مداوم در حال تغییر و حرکت است، اما این تغییرات به ندرت با چشم غیرمسلح قابل مشاهده هستند. با این حال، ون گوگ در شب پرستاره موفق شده است تا بخشی از این تلاطم‌های جوی را به گونه‌ای به تصویر بکشد که قابل مشاهده باشد. در حالی که نمی‌توان تلاطم‌های دقیقی که او به تصویر کشیده را اندازه‌گیری کرد، تیمی از دانشمندان به سرپرستی فیزیکدان یین شیانگ ما از دانشگاه شیامن توانستند با بررسی ضربات قلم‌مو، این تلاطم‌ها را با تئوری‌های فیزیکی مدرن مقایسه کنند.
طبق یافته‌های آن‌ها، ساختارهای گردابی موجود در این نقاشی با نظریه مشهور آندری کولموگروف، ریاضیدان شوروی، که در دهه ۱۹۴۰ منتشر شد، مطابقت دارند. این نظریه توضیح می‌دهد که چگونه انرژی از گرداب‌های بزرگ به گرداب‌های کوچک‌تر منتقل می‌شود و سپس از بین می‌رود.
محققان در این تحقیق تنها به بخش‌های کوچکی از نقاشی بسنده نکرده و به تمامی گرداب‌ها و چرخش‌های موجود در آسمان توجه کرده‌اند. آن‌ها دریافته‌اند که نه تنها اندازه گرداب‌ها، بلکه فواصل و شدت نسبی آن‌ها نیز از قوانین فیزیکی حاکم بر جریان‌های متلاطم پیروی می‌کنند.
این تیم تحقیقاتی از یک تصویر دیجیتالی با کیفیت بالا استفاده کرده و ۱۴ گرداب و چرخش در آسمان نقاشی را با دقت مورد بررسی قرار دادند. این گرداب‌ها به عنوان نمایانگر تلاطم جوی شناخته شده‌اند و بررسی‌های آن‌ها نشان داد که این چرخش‌ها با نظریه تلاطم کولموگروف کاملاً هماهنگ هستند.
علاوه بر این، تحلیل‌های دقیق‌تر نشان داد که این نقاشی با طیف قدرت اسکالرها که توسط جورج باتچلور، ریاضیدان استرالیایی در سال ۱۹۵۹ معرفی شده بود نیز مطابقت دارد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که ون گوگ با دقتی خیره‌کننده توانسته است تلاطم‌های جوی را در ابعاد مختلف به تصویر بکشد.
تحقیقات قبلی نشان داده بود که تلاطم‌های موجود در نقاشی شب پرستاره ون گوگ شباهت زیادی به ابرهای مولکولی در فضا، جایی که ستاره‌ها متولد می‌شوند، دارند. این بررسی جدید نیز تأیید می‌کند که ون گوگ درک بسیار عمیقی از فیزیک طبیعت داشته است و توانسته است این درک را به شکلی استادانه در اثر خود به نمایش بگذارد.
محققان معتقدند که ون گوگ نه تنها اندازه و فواصل گرداب‌ها را با دقت بازنمایی کرده، بلکه شدت آن‌ها را نیز به درستی درک کرده است. در نهایت، آن‌ها امیدوارند که تحقیقات بیشتر روی نقاشی‌های مشابه بتواند نشان دهد که چگونه این هنرمند بزرگ توانسته است تلاطم را نه تنها در آسمان، بلکه در فرآیند خود نقاشی کردن نیز بازتاب دهد.
__ تکنو دات مرجع اخبار تکنولوژی __
