حماسه طولانی و پرآشوب فضاپیمای ونوس شوروی، کاسموس ۴۸۲، سرانجام پس از بیش از پنجاه سال گردش به دور زمین به پایان خود رسید. روز شنبه، ۱۰ مه ۲۰۲۵، این کاوشگر بازگشت دراماتیک خود را انجام داد و به سیاره مادری خود سقوط کرد.
طبق گزارشی از آژانس فضایی روسیه، روسکاسموس، فضاپیمای ونوس شوروی ساعت ۲:۲۴ بامداد به وقت شرقی (۰۶:۲۴ به وقت گرینویچ، ۰۹:۲۴ به وقت مسکو) بر فراز اقیانوس هند پهناور، درست در غرب جاکارتا، اندونزی، دوباره وارد جو زمین شد. به نظر می‌رسد کاسموس ۴۸۲ بدون هیچ آسیبی در اقیانوس آرام فرود آمده است.
جزئیات جالب سقوط فضاپیمای ونوس شوروی
با این اوصاف، این فقط یک ارزیابی اولیه است. سایر آژانس‌های فضایی و سازمان‌های ردیابی، مکان‌های مختلفی را برای ورود مجدد این کاوشگر پیشنهاد کرده‌اند، از سرزمین اصلی جنوب آسیا گرفته تا مناطق دورافتاده شرق اقیانوس آرام. در حال حاضر، هنوز مشخص نیست که آیا ما هرگز نقطه دقیقی را که کاسموس ۴۸۲ در آن فرود آمده است، مشخص خواهیم کرد یا خیر.
در همین حال، جیانلوکا ماسی، ستاره‌شناس پروژه تلسکوپ مجازی، با موفقیت تصویری خیره‌کننده از کاسموس ۴۸۲ در یکی از آخرین مدارهایش به دور زمین ثبت کرده است. این عکس درست قبل از طلوع آفتاب در ۱۰ می، زمانی که کاوشگر بر فراز رم، ایتالیا پرواز می‌کرد، گرفته شده است.
در تصویر، می‌توانید ردی از نور را ببینید که فضاپیمای ونوس شوروی از بالای قاب شروع می‌شود و به سمت گوشه پایین سمت راست زاویه می‌گیرد، همانطور که ماسی در وب‌سایت خود توضیح داده است. او همچنین اشاره کرد که این تصویر ترکیبی از چهار قاب جداگانه است، به همین دلیل است که رد کاسموس ۴۸۲ مانند یک خط نقطه‌چین به نظر می‌رسد.
جالب اینجاست که زمین مقصد اصلی کاسموس ۴۸۲ نبود. این فضاپیما بخشی از برنامه ونرا اتحاد جماهیر شوروی بود که در دهه‌های ۱۹۶۰، ۱۹۷۰ و اوایل ۱۹۸۰ مجموعه‌ای از کاوشگرها را به زهره پرتاب کرد.
کاسموس ۴۸۲ که در سال ۱۹۷۲ پرتاب شد، قرار بود به سیاره سوزانی که اغلب خواهر زمین نامیده می‌شود، سفر کند. متأسفانه، یک نقص فنی در وسیله پرتاب، فضاپیمای ونوس شوروی را در مدار بیضوی اطراف سیاره ما گیر انداخت. در طول ۵۳ سال گذشته، کشش ناشی از جو زمین به تدریج این کاوشگر را به زمین نزدیک‌تر و نزدیک‌تر کرده است و در نهایت منجر به سقوط چشمگیر آن در امروز شده است.
با استفاده از آشکارساز محتوای هوش مصنوعی ما، محتوای تولید شده توسط هوش مصنوعی را شناسایی کرده و آن را به چیزی تبدیل کنید که حس انسانی‌تری داشته باشد. فقط متن خود را جایگذاری کنید و نتایج دقیق و مرتبط را در عرض چند ثانیه دریافت کنید!
تکه‌های بزرگی از زباله‌های فضایی، مانند ماهواره‌های قدیمی و بدنه موشک‌های استفاده شده، اغلب در طول فرود آتشین خود به زمین از هم می‌پاشند و نمایشی خیره‌کننده شبیه به بارش شهابی مصنوعی ایجاد می‌کنند. با این حال، از آنجایی که کاسموس ۴۸۲ به طور خاص برای تحمل سفر پرسرعت از طریق جو غلیظ زهره ساخته شده است، کاملا محتمل است که این کاوشگر امروز به صورت یکپارچه روی سطح زمین فرود آمده باشد.
کاسموس ۴۸۲ حدود یک متر قطر و ۴۹۵ کیلوگرم وزن دارد. اگر این کاوشگر در هنگام ورود مجدد سالم می‌ماند، احتمالا با سرعتی حدود ۲۴۰ کیلومتر در ساعت به زمین برخورد می‌کرد، همانطور که مارکو لانگبروک، ردیاب ماهواره‌ای هلندی، اشاره کرده است.
لانگبروک در یک پست وبلاگ اخیر خود اشاره کرد که در آن صورت، انرژی جنبشی ناشی از برخورد، قابل مقایسه با انرژی جنبشی یک قطعه شهاب سنگ ۴۰ تا ۵۵ سانتی‌متری پس از متلاشی شدن آن خواهد بود.
سقوط احتمالی کاسموس ۴۸۲ بار دیگر مسئله رو به افزایش زباله‌های فضایی در مدار سیاره ما را برجسته کرده است. به طور متوسط، هر روز سه قطعه بزرگ از این زباله‌ها با زمین برخورد می‌کنند و این تعداد رو به افزایش است.
طبق گزارشی از آژانس فضایی اروپا (ESA)، در حال حاضر حدود ۱۴۲۴۰ ماهواره در مدار سیاره ما در حال گردش هستند که حدود ۱۱۴۰۰ عدد از آنها به طور فعال کار می‌کنند. بخش قابل توجهی از این ماهواره‌های فعال، بخشی از ابرصورت فلکی پهن‌باند استارلینک اسپیس‌ایکس هستند که تقریبا ۷۲۰۰ ماهواره دارد و همچنان در حال گسترش است.
اما فقط استارلینک نیست که سروصدا به پا می‌کند؛ ابرصورت فلکی‌های بزرگ دیگری نیز در حال ساخت هستند. به عنوان مثال، آمازون اخیرا پرتاب اولین دسته بزرگ فضاپیمای خود را برای شبکه پهن‌باند پروژه کویپر آغاز کرده است که اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، در نهایت ۳۲۰۰ ماهواره خواهد داشت. در همین حال، چین در حال راه‌اندازی ماهواره‌هایی برای دو سیستم فضایی بزرگ مجزا است که هر کدام قصد دارند حداقل ۱۳۰۰۰ فضاپیما را در خود جای دهند.
مقامات آژانس فضایی اروپا در یک پست وبلاگی در مورد سقوط کاسموس ۴۸۲ خاطرنشان کردند:
«با افزایش ترافیک فضایی، پیش‌بینی می‌کنیم که در آینده شاهد افزایش رویدادهای بازگشت به زمین باشیم.»
وقتی صحبت از زباله‌های فضایی می‌شود، بیشتر آنها در جو می‌سوزند و تکه‌های باقی‌مانده معمولا در اقیانوس‌ها یا مناطق دورافتاده‌ای که انسان‌ها در آن حضور ندارند، سقوط می‌کنند. این بدان معناست که احتمال آسیب دیدن افراد یا آسیب دیدن اموال در هنگام ورود مجدد به جو بسیار کم است. با این حال، با افزایش تعداد این ورود مجددها، خطر برخورد جدی نیز به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.
اما فقط برخوردها نیستند که باید نگران آنها باشیم. مسائل بالقوه دیگری نیز در این میان نقش دارند. به عنوان مثال، محققان در حال بررسی آلودگی ناشی از سوختن ماهواره‌ها هنگام ورود مجدد به جو هستند که می‌تواند به لایه ازن زمین آسیب برساند و بر آب و هوای ما تأثیر بگذارد.
__ تکنو دات مرجع اخبار تکنولوژی __
