آیا سگ های نژاد مخلوط سالم تر از سگ های نژاد خالص هستند؟
لابرادودل‌ها، پاگل‌ها، کاوودل‌ها، کاواپوها و دیگر نژادهای مخلوط “طراحی شده” این روزها در پارک‌ها و خیابان‌ها بسیار دیده می‌شوند. مردم به این سگ‌ها علاقه‌مند شده‌اند چون مشکلات سلامتی مرتبط با نژادهای خالص بیشتر شناخته شده و این باور وجود دارد که سگ‌های نژاد مخلوط به دلیل تنوع ژنتیکی، کمتر با این مشکلات روبرو می‌شوند.
اما آیا این سگ‌های نژاد مخلوط واقعاً از همتایان خالص خود سالم‌ترند؟ این سوالی است که پژوهشگران کالج دامپزشکی سلطنتی بریتانیا در یک تحقیق جدید که اخیراً منتشر شده، به دنبال پاسخ به آن بودند.
مطالعه مذکور بر روی سه نژاد مخلوط رایج از پودل‌ها شامل کاکاپوها، لابرادودل‌ها و کاواپوها انجام شد و نتایج نشان داد که این سگ‌ها از نظر سلامتی تفاوت قابل توجهی با نژادهای خالص خود ندارند.
تنوع نژادی در سگ‌ها
بیشتر سگ‌های امروزی بدون دخالت انسان و به طور طبیعی پرورش نیافته‌اند، اما در ۲۰۰ سال گذشته، انسان‌ها بیش از ۴۰۰ نژاد سگ با ویژگی‌های ظاهری و رفتاری خاص ایجاد کرده‌اند. برخی از این نژادها، مانند گلدن رتریور، تاریخچه‌ای از نژاد مخلوط دارند، در حالی که بسیاری دیگر از نژادهای خالص هستند که از یک مجموعه ژنتیکی محدود ایجاد شده‌اند.
حامیان نژادهای خالص معتقدند که این سگ‌ها از نظر سلامت، رفتار و ظاهر پیش‌بینی‌پذیرتر هستند و بسیاری از رجیسترهای نژادی اجازه ثبت سگ‌های مخلوط را نمی‌دهند. با این حال، فقدان تنوع ژنتیکی در نژادهای خالص می‌تواند منجر به مشکلات جدی سلامت و رفاهی شود.
برای حل این مشکلات، برخی پرورش‌دهندگان به مخلوط‌سازی نژادها روی آورده‌اند تا توله‌هایی با سلامت بهتر و مشکلات ارثی کمتر تولید کنند. این رویکرد به “قدرت هیبریدی” معروف است، یعنی فرزندان به دلیل تنوع ژنتیکی، مقاومت بیشتری نسبت به والدین خود دارند.
رشد نژادهای “طراحی شده”
افزایش علاقه به سگ‌های نژاد مخلوط “طراحی شده” باعث شده تا نژادهای جدیدی به وجود بیاید. برای مثال:
- کراس بین اسپانیل شاه چارلز با کاوالیر، که به نام کاواپو شناخته می‌شود.
- کراس بین اسپانیل کاکر، که به نام کاکاپو یا اسپودل شناخته می‌شود.
- کراس بین لابرادور رتریور و پودل، که به نام لابرادودل شناخته می‌شود و ابتدا برای ایجاد یک سگ راهنما غیرآلرژیک پرورش یافت.
آیا نژادهای مخلوط مشکلات سلامتی کمتری دارند؟
پژوهش انجام شده توسط کالج دامپزشکی سلطنتی بریتانیا بر اساس نظرسنجی از حدود ۹۴۰۰ نفر صورت گرفت. برخی از این افراد صاحب سگ‌های نژاد مخلوط مانند کاکاپو (اسپودل)، کاواپو (کاوودل) یا لابرادودل بودند، در حالی که دیگران صاحب یکی از نژادهای خالص “بنیانگذار” مانند شاه چارلز اسپانیل، اسپانیل کاکر، لابرادور رتریور یا پودل بودند. تمام سگ‌های مورد مطالعه زیر پنج سال سن داشتند.
پژوهشگران این فرضیه را بررسی کردند که سگ‌های نژاد مخلوط “طراحی شده” شانس کمتری برای ابتلا به مشکلات رایج سلامتی نسبت به نژادهای خالص بنیانگذار دارند. آنها شانس ۵۷ اختلال بهداشتی رایج را بین سگ‌های نژاد مخلوط و نژادهای خالص مقایسه کردند که در مجموع ۳۴۲ مقایسه انجام شد. مشکلات رایج شامل عفونت‌های چشم و گوش، اسهال، و پارگی رباط صلیبی بود.
نتایج پژوهش
نتایج نشان داد که در ۸۷ درصد موارد، سگ‌های نژاد مخلوط پودل و نژادهای خالص قابل مقایسه، نتایج سلامتی مشابهی داشتند. نژادهای مخلوط تنها در ۷ درصد موارد احتمال بیشتری برای ابتلا به برخی اختلالات داشتند و در ۶ درصد موارد احتمال کمتری برای ابتلا به سایر اختلالات داشتند.
نتیجه‌گیری
به طور کلی، پژوهشگران شواهد قانع‌کننده‌ای مبنی بر وجود “قدرت هیبریدی” در این نژادهای مخلوط پودل نیافتند. همچنین هیچ شواهدی دال بر این که نژادهای خالص به طور قابل توجهی سالم‌تر از نژادهای مخلوط باشند، وجود نداشت.
بنابراین، محققان پیشنهاد می‌کنند که افراد در انتخاب سگ خود باید به عواملی مانند شرایط پرورش، خلق‌وخو، و سلامت والدین توله‌ها توجه کنند. همچنین، این مطالعه تنها بر روی سگ‌های جوان تمرکز داشت و ممکن است نژادهای مخلوط در سنین بالاتر مزایای سلامتی خود را نشان دهند. تکرار این پژوهش در زمانی که سگ‌ها پیرتر می‌شوند می‌تواند به فهم بهتر از پیری و شناسایی عوامل خطر کمک کند تا سگ‌ها به شکلی سالم‌تر پیر شوند.
__ تکنو دات مرجع اخبار تکنولوژی __
