در دنیای دیجیتال امروز، حریم خصوصی مفهومی پیچیدهتر از آن است که با چند کلیک ساده به دست آید. یکی از ابزارهایی که کاربران برای حفظ حریم شخصی خود به آن تکیه میکنند، حالت ناشناس مرورگرها است. این قابلیت که در همه مرورگرهای مطرح مانند کروم، فایرفاکس، اج و سافاری وجود دارد، مدتهاست به عنوان راهی برای مرور خصوصی تبلیغ میشود. اما آیا واقعا آنقدر که به نظر میرسد مفید و ایمن است؟
واقعیت این است که حالت ناشناس مزایای مشخص و محدودی دارد، و در برخی موارد میتواند بسیار کاربردی باشد. اما در عین حال، تصورات غلطی پیرامون آن شکل گرفته که ممکن است باعث احساس امنیتی کاذب شود. در ادامه، به بررسی پنج کاربرد واقعی و سه محدودیت مهم این قابلیت میپردازیم.
کجاها حالت ناشناس واقعا مفید است؟
۱. وقتی نمیخواهید تاریخچه مرور شما ذخیره شود: مهمترین ویژگی حالت ناشناس این است که مرورگر، تاریخچه وب گردی، کوکیها، دادههای فرم و نشستهای ورود را ذخیره نمیکند. این قابلیت به ویژه در مواقعی که از یک رایانه عمومی یا مشترک استفاده میکنید، میتواند بسیار مفید باشد. به محض بستن تب، تمام ردپای فعالیت شما از مرورگر پاک میشود؛ گرچه نه از اینترنت.
۲. وقتی میخواهید سایتها را در حالت خروج بازدید کنید: بسیاری از سرویسهای آنلاین مانند گوگل، فیسبوک یا آمازون، فعالیتهای شما را هنگامی که به حساب خود وارد هستید ردیابی میکنند. حالت ناشناس به شما امکان میدهد بدون ورود به حسابها، سایتها را مرور کنید. این ویژگی برای کاربرانی که میخواهند فعالیتشان در الگوریتمهای شخصی سازی و تبلیغات ثبت نشود، بسیار ارزشمند است. همچنین میتوان برای ورود همزمان به چند حساب کاربری، از این حالت استفاده کرد.
۳. جلوگیری از تاثیرگذاری بر الگوریتمهای پیشنهاد دهنده: بسیاری از پلتفرمها مانند یوتیوب و نتفلیکس بر اساس جستوجوها و بازدیدهای قبلی شما، محتوا پیشنهاد میدهند. حال اگر برای یک جستوجوی خاص وارد حساب کاربری تان شوید، ممکن است برای هفتهها ویدیوهای مشابه دریافت کنید. حالت ناشناس از این موضوع جلوگیری میکند.
۴. اجتناب از افزایش قیمتهای آنلاین: برخی سایتهای فروش آنلاین یا خدمات سفر، قیمتها را بر اساس سابقه جستجوی شما تغییر میدهند. فرض کنید چندین بار قیمت بلیت خاصی را بررسی کردهاید؛ این احتمال وجود دارد که سایت، افزایش قیمتی مصنوعی برای شما اعمال کند. با مرور در حالت ناشناس، هر بار به عنوان کاربر جدید شناخته میشوید و چنین رفتارهایی خنثی میشود.
۵. غیر فعال سازی سریع افزونههای مرورگر: به طور پیش فرض، بیشتر افزونهها در حالت ناشناس فعال نیستند، مگر آن که خودتان به صورت دستی آن را فعال کرده باشید. بنابراین اگر وب سایتی به خاطر یکی از افزونهها درست بارگذاری نمیشود، باز کردن آن در حالت ناشناس میتواند مشکل را برطرف کند، بدون نیاز به غیر فعال سازی یا حذف افزونهها.
کجاها نباید به حالت ناشناس تکیه کرد؟
۱. برای ناشناس ماندن در اینترنت: یکی از بزرگترین باورهای غلط درباره این حالت، این است که باعث ناشناس شدن کاربر میشود. در حالی که این طور نیست. حتی در حالت ناشناس، ارائه دهنده اینترنت، مدیر شبکه، وب سایت میزبان و حتی موتورهای جستجو میتوانند فعالیت شما را ببینند. بنابراین اگر تصور میکنید که میتوانید در محیط کاری در حالت ناشناس وارد سایتهای شغلی شوید، در اشتباه هستید.
۲. برای رمزگذاری ارتباط اینترنتی: حالت ناشناس ارتباط شما را رمزگذاری نمیکند. رمزگذاری به طور کلی به وسیله HTTPS انجام میشود. اگر در شبکهای عمومی هستید و به امنیت بیشتری نیاز دارید، استفاده از VPN به مراتب کارآمدتر از حالت ناشناس است. این ابزار میتواند دادههای شما را رمزگذاری کرده و موقعیت مکانی واقعی تان را پنهان کند.
۳. برای محافظت در برابر بدافزار: برخلاف تصور رایج، حالت ناشناس هیچ گونه محافظتی در برابر بد افزار، فایلهای مشکوک یا حملات فیشینگ ارائه نمیدهد. اگر روی لینکی مشکوک کلیک کنید یا فایلی آلوده را دانلود کنید، دستگاه شما همچنان در معرض خطر قرار دارد. پس همچنان باید اصول ایمنی اینترنتی را رعایت کنید، از آنتی ویروس مطمئن استفاده کرده و روی هر لینکی کلیک نکنید.
حالت ناشناس ابزار مناسبی برای حفاظت موقت از دادههای محلی مرورگر است؛ نه بیشتر. این حالت برای موقعیتهایی که نمیخواهید چیزی در حافظه مرورگر بماند، کاربردی است. اما نباید آن را با ابزاری برای حریم خصوصی گستردهتر یا امنیت اینترنتی اشتباه گرفت.
اگر دغدغه واقعی شما ناشناس بودن در فضای وب، حفاظت در برابر ردیابی، یا امنیت آنلاین است، باید به راهکارهایی پیشرفتهتر مانند استفاده از مرورگرهایی با تمرکز بر حریم خصوصی (مثل Tor یا Brave)، شبکههای VPN قابل اعتماد، و همچنین تنظیمات امنیتی در سیستم عامل و مرورگر خود توجه کنید.
__ تکنو دات مرجع اخبار تکنولوژی __