کارل بنز که بود؟ بیوگرافی کارل بنز، پدر صنعت خودروسازی
کارل بنز، مهندس و مخترع آلمانی، با اختراع اولین خودروی بنزینی در سال ۱۸۸۵، نقشی انقلابی در دنیای حمل و نقل ایفا کرد. این اختراع نه تنها نقطه عطفی در تاریخ صنعت خودروسازی بود، بلکه به طور کلی زندگی بشر را متحول کرد.
تولد و اوایل زندگی کارل بنز
کارل بنز که اسم اصلیش کارل فریدریش مایکل وایلانت بود، سال ۱۸۴۴ تو یه شهر کوچیک به اسم مولبورگ به دنیا اومد. این شهر الان جزئی از کارلسروهه شده. پدرش یه لوکوموتیوران بود که چند ماه بعد از به دنیا اومدن کارل با مادرش ازدواج کرد. اسم کارل طبق قانون آلمان بعد از ازدواج پدر و مادرش به بنز عوض شد. پدر کارل وقتی که دو سالش بود فوت کرد و به یاد اون اسمش رو به کارل فریدریش بنز تغییر دادن.
مادر کارل با اینکه وضع مالی خوبی نداشت خیلی تلاش کرد تا اون تحصیلات خوبی داشته باشه. کارل تو مدرسه محلیشون تو کارلسروهه شاگرد زرنگ و بااستعدادی بود. سال ۱۸۵۳ وقتی ۹ سالش بود وارد یه مدرسه با تمرکز روی علوم شد. بعد از اون تو مدرسه پلیتکنیک کارلسروهه زیر نظر فردیناند رِدنشاپ تحصیل کرد.
اولش کارل روی آهنگری تمرکز کرده بود ولی بعدش به پیروی از پدرش به سمت مهندسی لوکوموتیو رفت. تو ۱۵ سالگی تو یه آزمون ورودی برای رشته مهندسی مکانیک تو مدرسه پلیتکنیک کارلسروهه قبول شد و بعد از اونجا فارغالتحصیل شد.
بعد از تموم شدن درسش، کارل هفت سال رو تو شرکتهای مختلف مشغول به کارآموزی شد ولی تو هیچکدومشون احساس رضایت نمیکرد. کارآموزیش رو تو کارلسروهه با دو سال کار تو یه شرکت مهندسی مکانیک شروع کرد. بعدش به مانهایم رفت تا تو یه کارخونه ترازو طراحی و نقشهکشی کنه. سال ۱۸۶۸ به پفورتسهایم رفت و تو یه شرکت پلسازی مشغول به کار شد. بعد از اون برای یه مدت کوتاه تو وین تو یه شرکت ساختوساز فلزی کار کرد.
اولین کارخانه بنز و اختراعات اولیه
بنز تو سن بیست و هفت سالگی، سال ۱۸۷۱، با آگوست ریتر شریک شد و کارخونه ریخته گری و کارگاه ماشین سازی رو تو مانهایم راه انداختن. بعدا اسمشو گذاشتن کارخونه ساخت ماشین آلات برای کار با ورق های فلزی.
سال اول کارخونه خیلی خراب شد. ریتر آدم مطمئنی نبود و ابزارهای کارخونه توقیف شدن. سختی کار از اونجایی کم شد که نامزد بنز، برتا رینگر، با استفاده از جهیزیه اش، سهم ریتر رو تو شرکت خرید.
بنز و برتا رینگر ۲۰ جولای ۱۸۷۲ ازدواج کردن. اونها پنج تا بچه داشتن: اوگن (۱۸۷۳)، ریچارد (۱۸۷۴)، کلارا (۱۸۷۷)، تیلده (۱۸۸۲) و الن (۱۸۹۰).
با اینکه تو کارخونه شون که تازه تاسیس کرده بودن با مشکلات مالی روبرو شدن، بنز تو اون دوران روی ساخت موتورهای جدید پیشرو بود. واسه اینکه درآمد بیشتری داشته باشه، تو سال ۱۸۷۸ شروع کرد روی ثبت اختراعات جدید کار کنه. اول روی ساخت یه موتور بنزینی دو زمانه قابل اطمینان تمرکز کرد. بنز موتور دو زمانه شو ۳۱ دسامبر ۱۸۷۹ تموم کرد و ۲۸ جون ۱۸۸۰ براش ثبت اختراع گرفت.
در حالی که داشت روی چیزی که بعدا تبدیل به استاندارد تولید موتور دو زمانه اش میشد کار میکرد، بنز سیستم تنظیم سرعت، احتراق با جرقه باطری، شمع، کاربراتور، کلاچ، دنده و رادیات آب رو ثبت اختراع کرد.
کارخونه موتورگازی بنز تو مانهایم دوباره به مشکل خورد (سالهای ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۳). چون هزینههای ساخت خیلی بالا بود، بانکهای مانهایم درخواست کردن که شرکت بنز رسما ثبت بشه.
برای اینکه بتونن از بانک وام بگیرن، مجبور شدن با یه عکاس به اسم امیل بوهلر و داداشش (که پنیر فروشی داشت) شریک بشن و الکی یه شرکت سهامی درست کنن. اسم شرکت رو هم گذاشتن «کارخانه موتورگازی مانهایم».
بعد از اینکه همه چی برای ثبت شرکت اوکی شد، بنز خیلی ناراضی بود. چون آخرش فقط پنج درصد از سهام شرکت رو بهش دادن و یه سمت مدیریت معمولی هم گرفت. بدترین قسمت قضیه این بود که وقتی میخواستن محصول جدید طراحی کنن اصلا حرفشو گوش نمی کردن. خلاصه اینکه بنز کلا از این شرکت بیخود تو همون سال ۱۸۸۳ بیرون اومد.
بنز همیشه به ماشینهای بدون اسب علاقه داشت. علاقهش اون رو به یک تعمیرگاه دوچرخه در مانهایم که مالکاش ماکس رز و فریدریش ویلهلم اسلینگر بودن کشوند. این سه نفر در سال ۱۸۸۳ یه شرکت جدید برای تولید ماشینهای صنعتی به اسم «بنز و سی. راینیشه گازموتورن-فابریک» که معمولا بهش «بنز و سی» میگن، تاسیس کردن. شرکتشون خیلی زود رشد کرد و ۲۵ تا کارمند استخدام کرد و بعد از اون شروع به تولید موتورهای گازی ثابت هم کرد.
موفقیت شرکت به بنز این فرصت رو داد که به علاقهی قدیمیش که طراحی کالسکهی بدون اسب بود برسه. اون با تکیه بر تجربهش روی دوچرخه و علاقهای که بهش داشت، از تکنولوژی مشابهی برای ساخت ماشین استفاده کرد. ماشین Benz Patent-Motorwagen چرخهایی از سیم (برخلاف چرخهای چوبی کالسکهها) و یه موتور چهارزمانه که خودش طراحی کرده بود بین چرخهای عقب داشت، با یه سیستم جرقهزنی خیلی پیشرفته و خنککننده تبخیری به جای رادیاتور. قدرت موتور هم با دو تا زنجیر به محور عقب منتقل میشد.
بنز ساخت ماشینش رو در سال ۱۸۸۵ تموم کرد و اسمش رو «بنز پتنت-موتورواگن» گذاشت.
موتورواگن در ۲۹ ژانویه ۱۸۸۶ به عنوان «اتومبیل سوخترسانیشده با گاز» ثبت اختراع شد. نسخهی ۱۸۸۵ کنترل کردنش سخت بود و باعث تصادف با دیوار در حین نمایش عمومی شد. اولین تستهای موفق روی جادههای عمومی اوایل تابستان ۱۸۸۶ انجام شد. بنز برای اولین بار در ۳ جولای ۱۸۸۶ با سرعت ۱۶ کیلومتر بر ساعت در مانهایم با این ماشین رانندگی کرد. سال بعد بنز مدل ۲ موتورواگن رو درست کرد که چندتا تغییر داشت، و در ۱۸۸۹ مدل نهاییش که مدل ۳ با چرخهای چوبی بود معرفی شد و همون سال تو نمایشگاه پاریس به نمایش درآمد.
بنز فروش این وسیله نقلیه (که بهش «بنز پتنت-موتورواگن» تبلیغ میکرد) رو در اواخر تابستان ۱۸۸۸ شروع کرد و باعث شد این ماشین اولین اتومبیل تجاری در تاریخ بشه. دومین مشتری موتورواگن یه سازندهی دوچرخهی پاریسی به اسم امیل روژه بود که چند ساله مجوز ساخت موتورهای بنز رو از خودش گرفته بود. روژه ماشینهای بنز (که خیلیاشون تو فرانسه ساخته میشدند) رو به محصولاتی که تو پاریس داشت اضافه کرد و اولش بیشترشون اونجا فروخته میشدند.
مدل ۱۸۸۸ موتورواگن فقط دو تا دنده داشت و نمیتونست به تنهایی از سربالایی بالا بره. این محدودیت بعد از اینکه همسر بنز، برتا بنز، مسافت زیادی رو با یکی از این ماشینها رانندگی کرد و به شوهرش پیشنهاد اضافه کردن دندهی سوم برای سربالایی رو داد، برطرف شد. در حین این سفر، برتا لنت ترمز رو هم اختراع کرد.
تو سال ۱۸۸۸، کارل بنز یه ماشین اختراع کرد به اسم “موتورواگن شماره ۳”. این ماشین یه جورایی اولین اتومبیل به حساب میاد. اما خیلیا بهش اعتقاد نداشتن و فکر می کردن وسیلهی به درد نخوریه.
برتا تصمیم گرفت، خلاف حرف همه، با این ماشین یه مسافرت بره تا نشون بده چقدر کارآهده. اون یه روز صبح، بدون اینکه به کارل چیزی بگه، سوار موتورواگن شد و به همراه دو تا پسرش، یه مسافت تقریبا ۱۰۰ کیلومتری رو از مانهایم تا فورتسهایم رانندگی کرد تا به خونهی مادرش برسه.
تو راه، برتا با مشکلات زیادی روبرو شد. چون اون موقع هنوز جایگاه سوخت وجود نداشت، مجبور شد بنزین رو از داروخانهها تهیه کنه! حتی یه بار مجبور شد برای درست کردن ترمز ماشین بره پیش یه کفشدوز و ازش بخواد روی لنت ترمز چرم بدوزه!
بالاخره برتا با موفقیت به خونهی مادرش رسید و با تلگراف به کارل خبر داد. این کار برتا باعث شهرت کمپانی بنز شد و نشون داد که میشه از ماشین برای مسافرتهای طولانی هم استفاده کرد.
امروزه، به یاد کار برتا، یه مسیر به اسم “مسیر یادبود برتا بنز” درست کردن که همون مسیری بوده که برتا با ماشین طی کرده. این کار نشون میده که چطور یه زن باهوش و جسور تونست با یه حرکت، مسیر صنعت خودروسازی رو تغییر بده.