انسان های امروزی، در مقایسه با چهره‌های نیرومند و بینی‌های بزرگ انسان‌های اولیه، دارای چهره‌هایی کوچک و صاف هستند. علت این تفاوت دیرینه، دانشمندان را برای مدت طولانی متحیر کرده بود. اما اکنون، پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند که چهره انسان‌ها به آهستگی رشد می‌کند و در اوایل دوره نوجوانی رشدشان متوقف می‌شود، در حالی که چهره نئاندرتال‌ها تا اوایل بزرگسالی به رشد خود ادامه می‌دهد.
الکساندرا شوه، محقق فوق دکتری در موسسه ماکس پلانک برای انسان‌شناسی تکاملی در آلمان، در مصاحبه‌ای با لایو ساینس اظهار داشت:
«این دو گونه انسانی، مسیرهای رشد متفاوتی را برای استخوان‌های صورت خود دنبال کرده‌اند.»
الکساندرا شوه و همکارانش در پژوهشی که روز دوشنبه (۲۴ مارس) در مجله تکامل انسان منتشر شد، بخش میانی ۱۷۴ جمجمه متعلق به انسان‌های اولیه، را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. با بررسی جمجمه‌های افراد در سنین کودکی و بزرگسالی، پژوهشگران توانستند روند رشد و تکامل صورت را بررسی کنند و چگونگی رشد و نمو استخوان‌های صورت جمجمه را مطالعه کنند.
بررسی‌ها و مطالعات مهم درباره تغییرات انسان های امروزی
پژوهشگران برای بررسی دقیق جمجمه‌ها از دو روش استفاده کردند. ابتدا، مدل‌های سه‌بعدی مجازی از جمجمه‌ها تهیه کرده و بیش از ۲۰۰ نقطه مهم در استخوان فک بالایی را به صورت دیجیتالی علامت‌گذاری کردند تا الگوهای رشد و تکامل را مورد مطالعه قرار دهند. سپس، با انجام تجزیه و تحلیل میکروسکوپی، به دنبال نشانه‌های استخوان‌سازی و تحلیل استخوان بودند. تحلیل استخوان، فرآیندی طبیعی در بازسازی استخوان است که به حفظ ساختار و استحکام بافت کمک می‌کند.
شوه در این باره گفت:
«ما دریافتیم که در نئاندرتال‌ها، فرآیند استخوان‌سازی از بدو تولد به بعد غالب است، که منجر به ایجاد چهره‌های بزرگ‌تر و برجسته‌تر می‌شود. در مقابل، انسان‌های امروزی سطوح قابل توجهی از تحلیل استخوان را نشان می‌دهند.»
نتایج این پژوهش جدید نشان داد که انسان‌های اولیه دارای چهره‌هایی بزرگ‌تر با رشد سریع‌تر بوده‌اند، در حالی که انسان های امروزی چهره‌های کوچک‌تری دارند که رشدشان در دوره نوجوانی متوقف می‌شود.
شوه در ادامه اظهار داشت:
«توقف رشد در سنین پایین‌تر، یکی از ویژگی‌های بارز گونه ما است. ما الگوی رشد منحصر به فردی را شناسایی کرده‌ایم که به طور خاص در انسان‌های اولیه مشاهده می‌شود.»
کارشناسان توضیحات متعددی را برای علت داشتن چهره و بینی بزرگ در انسان‌های اولیه ارائه کرده‌اند، از جمله سازگاری با آب و هوای سرد، نیازهای انرژی بیشتر، جویدن غذاهای سفت و از دندان‌های خود به عنوان ابزار اصلی استفاده می‌کردند. از سوی دیگر، توضیحات مربوط به چهره کوچک انسان‌ها شامل اختراع آشپزی و افزایش اندازه مغز می‌شود.
اما علت تکامل انسان‌ها به سمت داشتن این چهره‌های منحصر به فرد کوچک، هنوز یک سوال پیچیده در ذهن دانشمندان است که پاسخی قطعی برای آن یافت نشده است. شوه در این باره گفت:
«با این حال، پژوهش ما به جنبه‌هایی از چگونگی این فرآیند می‌پردازد و گام مهمی در جهت درک این فرآیندها محسوب می‌شود.»
به طور خلاصه، پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد که تفاوت در اندازه و شکل چهره انسان های امروزی، انسان‌های اولیه ناشی از تفاوت در الگوهای رشد استخوان‌های صورت آن‌ها است. انسان های امروزی رشد صورت کندتری دارند و در سنین پایین‌تری رشدشان متوقف می‌شود، در حالی که انسان‌های اولیه چهره‌های بزرگ‌تری دارند که تا سنین بزرگسالی به رشد خود ادامه می‌دهد. این تفاوت در الگوهای رشد می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله سازگاری با آب و هوا، نیازهای انرژی و رژیم غذایی باشد.
__ تکنو دات مرجع اخبار تکنولوژی __
