HTML، که کوتاه شدهٔ HyperText Markup Language است، یکی از زبان‌‌های کلیدی در طراحی وب به شمار می‌آید. این زبان نشانه‌گذاری به ما امکان می‌دهد تا محتواهای متنوع را در صفحات وب ایجاد و قالب‌بندی کنیم. یکی از ویژگی‌های بارز آموزش قالب بندی متن HTML است. با استفاده از عناصر مختلف، ما می‌توانیم متن‌ها را به شکل‌های متفاوتی به نمایش درآوریم تا ناشناخته‌ها را مشخص، اهمیت‌ها را برجسته، و ارتباطات بین بخش‌های مختلف متن را بهتر و دقیق‌تر منتقل کنیم.
عناصر قالب بندی متن HTML
در HTML چندین عنصر وجود دارند که می‌توانند برای نمایش انواع خاصی از متن به کار رود. این عناصر به ما اجازه می‌دهند تا متن خود را با معانی مشخص و متفاوتی به کاربر ارائه دهیم. در ادامه به تعدادی از این عناصر می‌پردازیم و به توضیح ویژگی‌ها و کاربردهای آن‌ها می‌پردازیم:
<b>: برای نمایش متن پررنگ <strong>: برای نمایش متن مهم <i>: برای نمایش متن کج <em>: برای نمایش متن تأکید شده <mark>: برای نمایش متن علامت‌گذاری شده <small>: برای نمایش متن کوچکتر <del>: برای نمایش متن حذف شده <ins>: برای نمایش متن درج شده <sub>: برای نمایش متن زیرنویس <sup>: برای نمایش متن بالانویس
عناصر <b> و <strong> در قالب بندی متن HTML
هر دو عنصر <b> و <strong> به طور خاص برای نمایش متن‌ها به صورت پررنگ طراحی شده‌اند، اما با تفاوت‌های مهمی میان آن‌ها.
عنصر <b> در HTML برای تغییر ظاهر متن و نمایش آن به صورت پررنگ استفاده می‌شود. با این حال، این عنصر هیچ معنای خاص یا اهمیت اضافی به متن نمی‌دهد. به عبارت دیگر، هدف اصلی این عنصر فقط تغییر ظاهر است و نمی‌تواند به درک بهتر کاربر از محتوا کمک کند. برای مثال، اگر متنی به صورت زیر نوشته شود:
این متن به خوبی پررنگ خواهد شد، اما کاربر نمی‌تواند درک کند که آیا این متن به نوعی حائز اهمیت است یا خیر.
از طرف دیگر، عنصر <strong> نشان‌دهنده این است که متن داخل آن از اهمیت بیشتری برخوردار است. بنابراین، محتوای درون این عنصر معمولا به صورت پررنگ نمایش داده می‌شود، اما در عین حال به کاربران می‌گوید که این اطلاعات احتمالا بیشتر از سایر اطلاعات باید مورد توجه قرار گیرد. به عنوان نمونه:
در این حالت، کاربر با دیدن این متن متوجه می‌شود که باید به محتوای آن توجه ویژه‌ای داشته باشد.
عناصر <i> و <em> در قالب بندی متن HTML
عناصر <i> و <em> به ما این امکان را می‌دهند که متن را به صورت کج یا مورب نمایش دهیم، اما هر یک معنای خاص خود را دارند.
عنصر <i> به عنوان یک عنصر معمولی برای نمایش تکست کج طراحی شده است. این عناصر معمولا برای نشان دادن اصطلاحات فنی، عبارات غیرانگلیسی، یا نام‌های خاص به کار می‌روند. برای مثال، استفاده از <i> در نشان دادن نام یک کتاب یا فیلم، احساس خاصی را به متن القا می‌کند. به عنوان مثال:
این روش به خواننده کمک می‌کند که بفهمد که نام خاصی است و خارج از چارچوب متن اصلی قرار دارد.
برعکس، عنصر <em> برای تأکید بر یک حالت خاص یا بیان یک احساس عمیق‌تر به کار می‌رود. معمولا محتوای درون این عنصر هم مانند <i> به صورت کج نمایش داده می‌شود، اما این نحوه نمایش برای تأکید بیشتر است. یکی از ویژگی‌های جالب این عنصر این است که صفحه‌خوان‌ها (Screen Readers) کلمات را درون <em> با تأکید و استرس متفاوتی تلفظ می‌کنند. به عنوان مثال:
در اینجا، خواننده یا کاربر متوجه می‌شود که این اطلاعات اهمیت زیادی دارد و باید به طور جدی به آن توجه کند.
عنصر <small> در قالب بندی متن HTML
برای نمایش متنی که نسبت به سایر متن‌های صفحه کوچکتر باشد، از عنصر <small> استفاده می‌شود. این عنصر غالبا برای تراشه‌های اطلاعاتی، حاشیه‌نویسی‌ها یا مواردی که به نوعی فرعی هستند، به کار می‌رود. نمایش متن در این قالب به کاربران کمک می‌کند تا متوجه شوند که این اطلاعات پیچیدگی کمتری دارد و ممکن است در کنار متن اصلی به کار بیاید. به عنوان مثال:
عنصر <mark> در قالب بندی متن HTML
عنصر <mark> تصریح می‌کند که متنی باید به نحوی مشخص یا جلب توجه کند. این عنصر برای برجسته کردن نکات کلیدی یا بخش‌های مهم متن بسیار مفید است. معمولا، از این عنصر برای یادآوری نقاط قوت یا نکات کلیدی یک محتوا استفاده می‌شود. به عنوان مثال:
کاربر به راحتی متوجه می‌شود که این جمله خاص حائز اهمیت است و باید در خاطر نگه داشته شود.
عنصر <del> در قالب بندی متن HTML
عنصر <del> برای نمایش متنی است که از یک سند حذف شده است. مرورگرها به صورت پیش‌فرض متنی که داخل این عنصر است را با یک خط از وسط آن حذف شده نمایش می‌دهند. این ویژگی به کاربران امکان می‌دهد متوجه شوند که این متن در گذشته وجود داشته اما به‌دلیل دلایلی خاص، حذف شده است. به عنوان مثال:
کاربر به وضوح متوجه می‌شود که این بخش از اطلاعات دیگر معتبر نیست.
عنصر <ins> در قالب بندی متن HTML
در مقابل، عنصر <ins> برای نمایاندن متنی است که به سند افزوده شده است. مرورگرها معمولا متنی که درون این عنصر قرار دارد را با یک خط زیر آن مشخص می‌کنند. این کار به کاربران کمک می‌کند تا متوجه شوند که این خطوط جدید اضافه شده و بخشی از محتوای اصلی نیستند. برای مثال:
عنصر <sub> و <sup> در قالب بندی متن HTML
عوامل <sub> و <sup> برای نمایش متون به ترتیب به‌عنوان زیرنویس و بالانویس استفاده می‌شوند. عنصر <sub> به متونی که باید در زیر خط معمولی قرار بگیرند اشاره دارد. این متن معمولا با فونت کوچکتری نمایش داده می‌شود. چنین عنصرهایی برای نمایش فرمول‌های شیمیایی یا نتایج ریاضی کاربرد دارند. به عنوان مثال:
در اینجا، عدد ۲ به عنوان زیرنویس نشان داده می‌شود و این به وضوح علامت شیمیایی آب را مشخص می‌کند.
از طرف دیگر، عنصر <sup> برای نمایش متنی که باید بالای خط معمولی قرار گیرد به کار می‌رود. این نوع نمایش معمولا برای درج پاورقی یا نشانه‌گذاری‌های حاشیه‌ای استفاده می‌شود. برای مثال:
در این نمونه، عدد ۲ به عنوان بالانویس نشان داده می‌شود که معمولا در معادلات ریاضی یا علمی کاربرد دارد.
نتیجه‌گیری
به‌طور کلی، HTML به عنوان یک ابزار قدرتمند در طراحی وب، ما را قادر می‌سازد تا متون را به شکلی معنی‌دار و جذاب‌تر به نمایش بگذاریم. با استفاده از عناصر قالب‌بندی، می‌توانیم به کاربر کمک کنیم تا محتوای ما را بهتر درک کند و توجهش را به بخشی از اطلاعات جلب کنیم.
استفاده صحیح و مناسب از این عناصر به ما این امکان را می‌دهد که اطلاعات را به ساختاری منظم و دل‌نشین درآوریم. این عناصر نه تنها ظاهری زیباتر به محتوای ما می‌بخشند، بلکه از نظر کاربردی نیز به درک و بهره‌وری بهتر کاربران از اطلاعات کمک می‌کنند. در نهایت، آشنایی با HTML و قابلیت‌های آن به طراحان وب این امکان را می‌دهد که محتوای خود را به بهترین نحو ارائه دهند و تجربه‌ای مثبت و منطقی برای کاربران فراهم کنند.
__ تکنو دات مرجع اخبار تکنولوژی __
